در این نوع قافیه،هر مصراع خود به دو نیم مصراع تقسیم شده و کلمات قافیه در پایان نیم مصراع ها می آیند
در رفتن جان از بدن،گویند هر نوعی سخن
من خود به چشم‌خویشتن،دیدم که جانم می رود
کلمات:بدن،سخن و خویشتن واژگان قافیه های میانی هستند.
نکته:همان طور که می بینید قافیه ی میانی در هر بیت معمولا سه بار و در پایان نیم مصراع ها می آید و در پایان بیت قافیه ی اصلی شعر قرار دارد.
💙💙قافیه ی درونی💙💙
قافیه ی درونی همچون قافیه ی میانی است با این تفاوت که جای مشخصی ندارد و در هر جایی از بیت می تواند بیاید(در پایان نیم مصراع ها قرار نمی گیرد)
یار مرا غار مرا عشق جگر خوار مرا
یار تویی غار تویی خواجه نگه دار مرا
واژه های یار،غار،جگرخوار و نگه دار در اثنای بیت آمده و قافیه ی درونی دارند.
💚💚ذوقافیتین💚💚
گاه در پایان ابیات دو قافیه قرار می گیرد.
در این گونه موارد،قافیه ی پایانی،✅قافیه ی اصلی و قافیه ی قبل آن ✅قافیه ی فرعی یا قافیه ی دوم نامیده می شود.
آتش است این بانگ نای و نیست باد
هر که این آتش ندارد نیست باد
💜💜نکته💜💜
همان طور که ملاحظه می کنید ذوقافیتین اغلب در مواردی می آید که واژه ی دوم به ظاهر ردیف است اما خوب می دانید که کلمات ردیف علاوه بر ظاهر یکسان باید در یک معنی یا نوع دستوری باشند.
در بیت فوق نیست اول فعل و باد اسم است.
در مصراع دوم عکس این مطلب است نیست اسم و باد فعل است.(=جناس تام)
نمونه ی دیگر از ذوقافیتین:
دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد
من نیز دل به باد دهم هر چه باد باد
💛💛تذکر💛💛 در کتاب علوم و فنون هر دو نوع قافیه ی میانی و قافیه ی درونی یکی شده واز آن به عنوان قافیه ی درونی یاد شده
❤️❤️❤️